جلوگیری از زایمان زودرس با هورمون درمانی امکان‌پذیر است؟
تاریخ انتشار: ۱۷ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۶۲۳۹۰
طبق یافته‌های جدید محققان هورمون درمانی که معمولاً برای جلوگیری از زایمان زودرس استفاده می‌شود در این امر چندان مؤثر نیست.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، به گفته محققان، پزشکان برای کمک به زنان باردار در معرض خطر، درمان‌های پروژسترون واژینال را تجویز می‌کنند تا زایمان را تا زمانی که ممکن است به تأخیر بیندازند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما طبق نتایج منتشر شده، یک مطالعه جدید شامل بیش از ۱۶۰۰ زن باردار با سابقه زایمان زودرس نشان داد که پروژسترون واژینال هیچ تأثیری بر زایمان زودرس ندارد.
دکتر «دیوید نلسون»، محقق ارشد از دانشگاه تگزاس، گفت: «مسلماً در جمعیت‌های مختلف ممکن است پیامد‌های متفاوتی وجود داشته باشد. اما در بین بیماران ما، هنگامی که پروژسترون واژینال برای نشانه‌ای از زایمان زودرس قبلی تجویز شد، فایده‌ای پیدا نکردیم.»
زایمان زودرس وضعیتی است که نوزاد بین هفته‌های ۲۰ تا ۳۷ بارداری به دنیا می‌آید و برای پیشگیری از آن، درمان با پروژسترون توصیه می‌شود.
پروژسترون واژینال به صورت ژل، شیاف یا کپسول در دسترس است.
مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۷ توسط نلسون و همکارانش به این نتیجه رسید که پروژسترون تزریقی در پیشگیری از زایمان زودرس مؤثر نیست، اما تا به حال هیچ‌کس اثربخشی پروژسترون واژینال را آزمایش نکرده بود.
بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹، ۴۱۷ زن در معرض خطر، پروژسترون واژینال را دریافت کردند.
محققان میزان زایمان زودرس این زنان را با ۱۲۵۱ بیمار گروه کنترل مقایسه کردند.
حدود ۲۴ درصد از زنانی که پروژسترون واژینال مصرف می‌کردند در هفته ۳۵ بارداری یا قبل از آن زایمان کردند، در حالیکه در گروه کنترل این رقم حدود ۱۷ درصد بود.
نلسون گفت: «علیرغم این یافته‌ها، احتمالاً قبل از حذف پروژسترون واژینال به عنوان یک گزینه درمانی، مطالعات بیشتری مورد نیاز است.»
منبع: فرارو
کلیدواژه: طرز تهیه زایمان زودرس پروژسترون واژینال زایمان زودرس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۶۲۳۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ورزش باعث رشد قد می‌شود؟
آفتاب‌‌نیوز :
هورمون رشد در طول شبانه روز به شکل ضربانی ترشح می‌شود و برخی محرک‌های فیزیولوژیک می‌توانند، ترشح هورمون رشد را تحریک کنند. دو تا از قوی‌ترین این محرک‌ها، ورزش و خواب هستند و هورمون رشد نقش‌های متفاوتی در طول زندگی دارد؛ از تاثیر روی رشد، بازیافت عضله، استخوان و کلاژن گرفته تا تنظیم جنبه‌های انتخابی عملکرد متابولیک شامل افزایش متابولیسم چربی و حفظ ترکیب بدنی سالم تر در آینده و ورزش های قدرتی و هوازی می‌توانند موجب افزایش قابل توجه ترشح هورمون رشد شوند و با افزایش شدت ورزش، ترشح بیشتر می شود.
اگر حجم ورزش بیش از توان فرد باشد، ابتدا دچار خستگی تمرینی می‌شود. متغیرهای تکرار، زمان و شدت، حجم ورزش را تعیین می‌کنند و در صورتی که حجم زیاد در طول زمان ادامه یابد، فرد وارد مرحله بیش‌تمرینی و تغییرات هورمونی ناشی از آن و تاخیر رشد شود.
از سوی دیگر در برخی ورزش‌ها به ویژه ورزش‌های دارای دسته‌بندی وزنی یا ورزش‌های استقامتی یا ورزش‌هایی که زیبایی حرکات و نظر داوران و شکل بدنی ممکن است در امتیازدهی موثر باشند، تمایل ورزشکاران به کاهش وزن و کاهش درصد چربی بدن بیشتر است. بدین ترتیب، ورزشکاران ممکن است دچار کمبود نسبی انرژی شوند. این وضعیت در ابتدا در بانوان ورزشکار با عنوان سه گانه بانوان ورزشکار (اختلالات خورد و خوراک- آمنوره- پوکی استخوان) معرفی و در مشاهدات و مطالعات بعدی مشخص شد که تاثیرات کمبود انرژی، خیلی فراتر از این مثلث بوده و تغییرات هورمونی و عوارض آن در پسران هم قابل رویت است. بنابراین، نام آن به سندروم کمبود نسبی انرژی تغییر یافت و بدیهی است در ورزشکارانی که دچار این مشکل می شوند، رشد و بلوغ دچار اختلال می‌شود.
بر اساس این مطلب که از سوی لاله حاکمی، متخصص پزشکی ورزشی تهیه شده و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار ایسنا قرار گرفته، آمده است: افرادی که بیش از اندازه ورزش می‌کنند و به اندازه ورزش مواد غذایی دریافت نمی‌کنند، غیر از بحث کمبود انرژی نسبی، دچار کمبود مواد مغذی می‌شوند و بدیهی است کمبود ریزمغذی ها و درشت مغذی ها می‌توانند در رشد اختلال ایجاد کنند.
در ورزشکاران در حال رشد که صفحات رشد باز و فعال هستند، وارد آمدن ضربات مکرر یا ضربه ناگهانی شدید ممکن است به این صفحات آسیب رسانده و متعاقب آن رشد طولی استخوان دچار مشکل شود. برخی فعالیت‌ها مثل پریدن از ارتفاع بالا روی سطوح سخت می‌تواند به صفحات رشد آسیب برساند و سطوح جاذب ضربه مثل تشک‌های فرود، ضربه وارد شده را به اندام بر نمی‌گردانند اما فرود روی سطوح غیرجاذب موجب بازگشت نیرو به مفاصل و آسیب صفحات رشد می‌شود.
در بلوغ جسمی، عمدتا تمرکز بر هورمون‌های جنسی و برای شروع عادت ماهیانه نیاز به سطح مشخصی از درصد چربی بدن است. چربی‌های بدن، حاوی آروماتاز هورمون‌های جنسی بوده و تبدیل استروئیدهای مردانه را تسریع می‌کنند. ورزش، موجب کنترل وزن و درصد چربی بدن شده و از بلوغ زودرس جلوگیری می‌کند. با توجه به اینکه صفحات رشد به دنبال بلوغ بسته می‌شوند، ممکن است در بلوغ زودرس ابتدا یک رشد جهشی نسبت به همسالان دیده شود اما در نهایت، قد این افراد کوتاه‌تر خواهد ماند. این مشکلی است که در مصرف استروئیدهای آنابولیک در سنین نوجوانی نیز اتفاق می افتد. همان طور که می‌دانید، استروئیدهای آنابولیک از دسته S۱ در لیست ممنوعه دوپینگ قرار دارند و علاوه بر تاثیرات گوناگون مخرب دیگر، این داروها موجب بلوغ زودرس و بسته شدن زودرس صفحات رشد در نوجوانان و کوتاه ماندن قد در بزرگسالی می شوند.
بدیهی است که برای بلوغ اجتماعی و روانی، ارتباطاتی که در ورزش تشکیل می شود از یک سو و احساس عزت و اعتماد به نفسی که فعالیت‌های ورزشی به ارمغان می‌آورد از سوی دیگر، بالندگی و بلوغ را تسهیل می‌کند و مراقبت سازمانی و خانوادگی، آموزش مهارت «نه گفتن» و هدایت ورزشکاران نوجوان به محیطی عاری از دارو و دوپینگ از اصول پیشگیری از صدمات اجتماعی در دوران بلوغ است و محیط های ورزشی از این مهم مستثنا نیست.
منبع: خبرگزاری ایسنا
هیجان ستاره بایرن: چی بهتر از بازی با رئال!